17 Rupa Pupuh Sunda

Pupuh mangrupakeun salah sahiji bentuk puisi tradisional Sunda anu mibanda struktur jeung aturan nu tangtu. Dina sastra Sunda, aya 17 rupa pupuh anu unggalna mibanda ciri jeung fungsi nu béda-béda. Ieu pupuh-pupuh téh dipaké pikeun nganyatakeun rupa-rupa émosi jeung kaayaan, ti mimiti kabungah, kasedih, katresna, nepi ka sumanget jeung humor.

17 Rupa Pupuh Sunda:

1. Asmarandana: Ngagambarkeun rasa birahi atawa cinta kasih.
2. Balakbak: Biasana ngandung unsur heureuy atawa komedi.
3. Dangdanggula: Ngawakilan rasa waas, kagumbiraan, jeung katentreman.
4. Durma: Dipaké pikeun nganyatakeun rasa ambek atawa sumanget.
5. Gambuh: Ngagambarkeun rasa sedih atawa kanyeri.
6. Gurisa: Ngagambarkeun kaayaan ngalamun atawa malaweung.
7. Juru Demung: Ngawakilan rasa prihatin atawa kahariwang.
8. Kinanti: Ngagambarkeun rasa nungguan atawa deudeupeun.
9. Ladrang: Dipaké dina kaayaan anu serius atawa resmi.
10. Lambang: Ngagambarkeun rasa hormat atawa agung.
11. Magatru: Ngawakilan rasa nalangsa atawa geter haté.
12. Maskumambang: Ngagambarkeun rasa sedih kusabab pisah jeung nu dipikacinta.
13. Mijil: Ngawakilan rasa bungah nu teu bisa disumputkeun.
14. Pangkur: Dipaké pikeun nganyatakeun rasa ambek atawa nasehat.
15. Pucung: Ngagambarkeun rasa lucu atawa heureuy.
16. Sinom: Ngawakilan rasa gumbira atawa sumanget.
17. Wirangrong: Ngagambarkeun rasa éra atawa wirang.

Unggal pupuh mibanda guru wilangan (jumlah engang dina unggal padalisan) jeung guru lagu (vokal ahir dina unggal padalisan) nu tangtu, anu ngajadikeun unggal pupuh mibanda wirahma jeung métrum nu béda.

Pupuh téh henteu ngan ukur mangrupakeun bagian tina warisan budaya Sunda, tapi ogé ngagambarkeun kabeungharan jeung keragaman émosi manusa anu bisa diungkapkeun ngaliwatan kecap jeung wirahma. Ku ayana pupuh, urang bisa ngarasakeun jeung ngahargaan leuwih jero kana sastra jeung budaya Sunda